Německý hospodářský institut DIW v pátek uvedl, že plánovaný německý infrastrukturní fond v hodnotě 500 miliard eur by mohl v příštích deseti letech zvýšit hospodářský výkon v průměru o více než dva procentní body ročně.
Německý kancléř Friedrich Merz se měl v pátek naposledy pokusit přesvědčit Zelené o svých plánech na masivní zvýšení státních půjček na podporu obrany a infrastruktury.
DIW, jeden z hlavních německých ekonomických prognostiků, v pátek snížil své prognózy pro největší evropskou ekonomiku na letošní a příští rok kvůli politické nejistotě a napětí ve světovém obchodě.
V příštím roce se hrubý domácí produkt pravděpodobně zvýší o 1,1 %, což je o 1,2 % méně, než DIW v prosinci předpovídal. Tato prognóza nezohledňuje výdaje na obranu a infrastrukturu.
Pokud se započítá zvýšení výdajů na obranu a infrastrukturu, očekává se v roce 2026 růst o 2,1 %, uvedl DIW.
Institut očekává, že ekonomika bude v letošním roce stagnovat, a revidoval svou předchozí prognózu růstu o 0,2 %. Důvodem je skutečnost, že fiskální expanze nebude mít v letošním roce žádný dopad.
Jedním z důvodů revize směrem dolů je podle DIW soukromá spotřeba, která se v Německu vyvíjí slaběji, než se očekávalo, a to navzdory rostoucím reálným mzdám.
Dodává, že mnoho lidí v Německu se kvůli napjaté celosvětové politické situaci a obavám o bezpečnost práce zdržuje větších nákupů.
Institut IfW zvýšil svůj odhad pro Německo na rok 2026 a předpovídá růst o 1,5 % díky očekávanému rozmachu veřejných výdajů. Stejně jako DIW očekává v letošním roce stagnaci.
Rosnące zainteresowanie ze strony państw azjatyckich zmusza USA do przemyślenia swoich priorytetów eksportowych. Indonezja i Pakistan wyraziły gotowość zwiększenia zakupów amerykańskiej ropy naftowej. Z jednej strony można to postrzegać jako sukces strategii eksportowej Stanów Zjednoczonych. Z drugiej jest to również element szerszej gry geopolitycznej, w której każdy ruch cen ropy i gazu odzwierciedla nie tylko realia rynkowe, ale też zmieniającą się strukturę popytu i polityczne kalkulacje.
W kontekście nasilającej się antychińskiej retoryki ze strony Waszyngtonu, nowych zagrożeń taryfowych oraz utrzymujących się napięć na południowej granicy USA eksport surowców energetycznych staje się narzędziem dyplomatycznym.
Pakistan, zmagający się z deficytem handlowym, oraz Indonezja, dążąca do ograniczenia kosztów importu, są skłonne zwiększyć import z USA, ale na własnych warunkach. To sygnał, że za gospodarczymi ruchami kryją się polityczne intencje i długofalowe strategie. Chiny najwyraźniej tracą część swoich powiązań energetycznych, które szybko zastępują nowymi kierunkami.
Tymczasem Stany Zjednoczone zwiększają produkcję. Według prognoz EIA do 2027 roku wydobycie ropy osiągnie poziom 14 mln baryłek dziennie i utrzyma się na tym poziomie do końca dekady.
Warto jednak zaznaczyć, że wzrost wolumenu nie zawsze oznacza sukces. Dane API wskazują na wzrost zapasów ropy o 2,4 mln baryłek, co świadczy o nadpodaży i nie sprzyja stronie popytowej. Analitycy HSBC obniżyli prognozę średniej ceny ropy Brent na przyszły rok do 68,5 USD, a na 2026 – do 65 USD. Nie jest to przejaw pesymizmu, lecz chłodna ocena sytuacji.
Analiza techniczna
Sytuacja techniczna na rynku ropy Brent pozostaje niekorzystna, a tło fundamentalne nadal budzi niepokój. Notowania kontraktów terminowych utrzymują się w obrębie kanału spadkowego, a brak silniejszych sygnałów kupna uniemożliwia rozpoczęcie trwałego trendu wzrostowego. W krótkim terminie wciąż występuje backwardacja, co daje pewne podstawy do umiarkowanego optymizmu, jednak kontrakty z dalszym terminem dostawy już wyceniane są w strukturze contango – co może sugerować, że rynek nie wierzy w trwałość ewentualnego wzrostu.
Podwyższone wolumeny obserwowane w ostatnich dwóch tygodniach mogą świadczyć o próbie kapitulacji sprzedających w okolicach 60 USD, która jednocześnie może stanowić potencjalną strefę formowania lokalnego dołka. Na wykresie 4-godzinnym widoczna jest wyraźna konsolidacja w przedziale 63–66 USD. Brak zdecydowanej aktywności ze strony kupujących stanowi ryzyko kontynuacji ruchu spadkowego poniżej obecnego przedziału.
Najbliższym poziomem wsparcia pozostaje obszar 60 USD, którego przełamanie utoruje drogę do dalszego spadku w kierunku 57 USD.
Gaz ziemny
Rozwój sytuacji na rynku gazu przypomina obecne tendencje na rynku ropy naftowej. Produkcja w Stanach Zjednoczonych nadal rośnie, osiągając w kwietniu poziom 106,3 mld stóp sześciennych dziennie, z rekordowym maksimum na poziomie 107,4 mld.
Nawet rekordowy eksport LNG, wynoszący 16,3 mld stóp sześciennych dziennie, nie wystarcza, by podnieść notowania – łagodna pogoda i wysoka podaż wywierają presję na ceny. Wyższe temperatury ograniczają zapotrzebowanie na ogrzewanie, co przekłada się na niższy popyt. Cena znów testuje lokalne minima.
Spadek poniżej 3,30 USD/MMBtu to sygnał ostrzegawczy. Obecnie uwaga rynku skupia się na strefie wsparcia 3,000–3,159 USD – obszarze, gdzie wcześniej dochodziło do odwrócenia trendu. Jeśli w tym zakresie nie nastąpi odbicie, presja spadkowa może się nasilić.
Najbliższy opór techniczny znajduje się w zakresie 3,45–3,50 USD. Dopiero wzrost powyżej tej strefy mógłby utorować drogę do przywrócenia krótkoterminowego impulsu wzrostowego. Na razie jednak struktura rynku nadal wskazuje na możliwość dalszych spadków.
